Płomienie..

Nie rozpalaj swej duszy
bo ta piekło poruszy
Aby dotknac mych ramion
choc w snach..

Piekłem dzień Twój się stanie
chocbyś nie chciał kochanie
Więc nie kochaj mnie
aż mocno tak...

Światło...

Uwierzysz zawsze poecie 
bo magią Cię zdominuje..

Jak płomień palącej się świecy
na swoją ćmę oczekuje...
 

Tajemnica..

To wszystko co mówi Ci wiatr..
To wszystko co szepcą Ci trawy...
I to co widzisz,czego inni nie dojrzeli..
Przekazuj dalej..
 

Wstanie dzień..

Bo aby pojąć
co drzemie w nas...

Co wzrusza
boli i krzyczeć każe..

Musi wstać dzień
a jego blask ..

Rzucić nas znów
w otchłanie marzeń...

W podróży...

Między nocą a dniem
między jawą i snem..
Jesteśmy...

Między nocą a dniem
między jawą i snem...
Kochamy...

Między nocą a dniem
Między jawą i snem..
Zdążamy...

Dokąd...?

Wszystko co widzimy..

Każdy zakątek tej ziemi jest jak najcudniejsza scenografia..
Niezwykłe piękno..
Światło, kolor, zapachy, muzyka, kwiaty...
powodują że nie stąpamy już po ziemi..
Ale unosimy się w obłokach...
Wszystko co widzimy ...oglądamy jak w zwolnionym tempie...
Nasze spojrzenie jest jak welon rzucony w powietrze...i opadający powoli..
Chłoniemy to piękno...

A Ciebie tu nie było...

Nadwrażliwość...

Naznaczony...
Naznaczony światłem..
Magią barw...
Pytaniami..
I spojrzeniem które widzi więcej...
O wiele więcej...

Od takiego ciężaru boli dusza...